Pawła nie było "tylko" 3 tygodnie, ale dla mnie to były całe dwa miesiące tułaczki!
Oczywiście tułaczki uroczej, podczas której byłam troskliwie zaopiekowana przez kochane Mamusio-babcie (i nie tylko), ale jednak - poza domem. Nie zdawaliśmy sobie sprawy, że będziemy tak tęsknić za naszym domkiem. Wakacje są fajne, ale cieszymy się, że znów jesteśmy na swoim ;)
Na wstępie, póki pamiętam - Paweł zadziwił mnie porządkiem, jaki zostawił na nasz powrót... i jak zadbał o nasze kochane storczyki! Myślałam, że zostawiam je na pewną śmierć... a te, niewierne, wydają się wyglądać znacznie lepiej po 6 tygodniach pawłowej opieki, niż wyglądały pod moją :/
Przylot do UK wspominamy baardzo męcząco; tym bardziej doceniliśmy czekający na nas porządek ;) Późnowieczorne loty z małymi dziećmi, to bardzo zły pomysł... Pół samolotu zmęczonych, poirytowanych, głośno płaczących dzieciaczków, w tym niestety Stasio... Ale przeżyliśmy. Cali i zdrowi, znów powoli zatapiamy się w naszą aszbijską codzienność. A mi resztki urlopu macierzyńskiego kurczą się z każdym dniem i powrót do pracy staje się coraz bardziej rzeczywisty...
No, ale ale - jesteśmy Wam winni chociaż krótkie podsumowanie wakacji ;)
Nie uwierzycie - Tomek i Agata tego roku również chcieli spędzać z nami swój urlop! Wniosek z tego taki, że nie mogą wspominać aż tak źle naszej zeszłorocznej Grecji ;))
Udało nam się razem spędzić tydzień nad uroczym polskim morzem. Krążyliśmy tak sobie wybrzeżem, pomiędzy Karwieńskimi Błotami, a Jastrzębią Górą (a nawet zahaczając o Wejherowo i szpital; dam Wam wszystkim dobrą radę: jeśli już używacie starej mascary i okruch spadnie Wam na oko - NIGDY nie odchylajcie powieki, usiłując jakoś uratować sytucję, bo pomożecie tylko okruchowi wpaść naprawdę głęboko i trzeba będzie to potem skrobać w szpitalu...).
Wszyscy czworo jeszcze bardziej utwierdziliśmy się w naszej antypatii to tego typu kurortów w szczycie sezonu, a dźwięk cymbergaja i zapach lekko nadpalonych zapiekanek/gofrów wciąż budzą w nas co najmniej mieszane uczucia...
Ale spędziliśmy razem kilka miłych chwil, a ja, nie ukrywam, mam do naszego wybrzeża po prostu sentyment i cieszę się, że po kilkuletniej przerwie mogłam znów podreptać po piaszczystej, chłodnej plaży i zanużyć w Bałtyku kostki, a nawet łydki.
Pogodę trafiliśmy w sumie całkiem niezłą; zupełnie bez deszczu się nie obyło, ale zdecydowanie częściej było cieplo i słonecznie, prawie każdego dnia udało się spędzić troche czasu na plaży...
...gdzie rozbijaliśmy nasze urocze obozowisko, ze stasiowym namiotem, moskitierą, parawanem, i w ogóle Staś miał tam tak fajnie, że większość czasu sobie spał ;)
Po zaliczeniu wybrzeża, cofnęliśmy się nieco wgłąb lądu i zadekowaliśmy się w stolicy Kaszub - Chmielnie.
Jestem Pawłowi bardzo wdzięczna, że mnie tam zabrał i pokazał polskie jeziora w trochę innej odsłonie, niż te, które dotąd znałam (Mazury, Mazury, Mazury...); teraz rozumiem, dlaczego przez tyle lat z rzędu odwiedzał tamte strony. Już po moich pierwszych odwiedzinach skłaniam się do opinii, iż Kaszuby biją Mazury na głowę - atmosferą, ludźmi, których można tam spotkać, mniejszym natłokiem turystów, a przede wszystkim - porządkiem i czystością znacznie przewyższają te drugie. Żałowaliśmy, że mogliśmy zostać tam tylko 5 dni, tym bardziej, że zaraz po powrocie z Kaszub - trzeba było nam kończyć całą wakacyjną przygodę ;(
[Zwiedzając okolice Chmielna, weszliśmy również na Wieżycę - lokalnie najwyższy szczyt, z którego rozciąga się śliczny widok, no ale... kto zabiera ze sobą aparat fotograficzny, jadąc na punkt widokowy, pytam się..?]
No tak, należałoby jeszcze napomknąć o stachowych ekscesach - zamoczył nóżki zarówno w Bałtyku, jak i w jeziorowej wodzie, a na dodatek był również w parku wodnym i kąpał się w basenie!
Poza tym, że Stach pokazał nam, że nie jest strachliwym dzieckiem i pozostaje otwarty na wszelkie nowe przygodny i wyzwania (nie boi się leżeć na pomoście, ani pływać łódką), również nadrobił w niektórych bardziej przyziemnych aktywnościach...
Zaczął wsuwać stały pokarm (wciąż w postaci papek) w znaczących ilościach i zaczął się nawet dopominać o niewielką autonomię podczas czynności konsumpcyjnych... oraz zaczął troszeczkę siadać ;)
No ale to wszystko nic, bo przedwczoraj pojawił się PIERWSZY ZĄBEK, a dziś już widać sąsiada ;) Niniejszym ogłaszam, że Stachu wyprodukował dolne jedynki. W tej chwili są to w zasadzie dwie malutkie kreseczki na dziąsłach, ale na pewno bardzo szybciutko urosną i będą gotowe siekać, siekać, siekać! ;) W związku z powyższym, skończyliśmy żarty z marchewką i brokułem - dziś na obiad był blendowany indyk w ziołach, ha! :D
J.La
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz